Queredes facer cousas na cidade nestas vacacións de Nadal? queredes pasalo ben? queredes saber a donde ir?
Aquí vos deixo un enlace donde tendes un calendario con tódalas actividades que se van realizar polas rúas da nosa cidade, as datas, as horas... haberá contacontos, xogos de lecer e outras cousas que farán que o Nadal sexa marabilloso un ano máis.
Velaí está " No Nadal, un conto"
https://dl.dropboxusercontent.com/u/22728933/postal%20no%20nadal%20un%20conto.pdf
venres, 13 de decembro de 2013
UNIDADE DIDÁCTICA: O NADAL
Se queredes pasar un bo rato, facer actividades e aprender cousas novas sobre o Nadal, aquí tendes esta Unidade Didáctica que vos vai proporcionar momentos agradables e novos coñecementos sobre estas datas tan sinaladas, pero que non todos no mundo celebramos.A pasalo ben!
https://dl.dropboxusercontent.com/u/22728933/unidade_didactica_nadal.pdf
xoves, 12 de decembro de 2013
O NADAL
Os Beléns
Como tódolos anos, chegados a estas datas, celébrase na escola, mediante diversas actividades, o Nadal.
Unhas das actividades é os Beléns nos corchogramas dos diferentes ciclos.Todo é feito a man. Vexamos:
Este é a entrada de Educación Primaria.
Este belén está situado no 2º ciclo, con luceciñas e todo.
A lareira colocouse no 3º ciclo, ata parece que fumega.
Xa se ve!, é do 2º ciclo
A orixinalidade creo que a merece o 1º ciclo
Os de Infantil currárono de verdade,e ademáis agora non se fan vivendas pero elas probaron igual,
Digamos que as caixas dos ovos sirviron para que os de Infantil con algunha colaboración plasmaron esta fermosa imaxe.
Pido para todos-as que os malos momentos vólvanse sorrisos a esgalla. Bo Nadal.
Como tódolos anos, chegados a estas datas, celébrase na escola, mediante diversas actividades, o Nadal.
Unhas das actividades é os Beléns nos corchogramas dos diferentes ciclos.Todo é feito a man. Vexamos:
Este é a entrada de Educación Primaria.
Este belén está situado no 2º ciclo, con luceciñas e todo.
A lareira colocouse no 3º ciclo, ata parece que fumega.
A orixinalidade creo que a merece o 1º ciclo
Digamos que as caixas dos ovos sirviron para que os de Infantil con algunha colaboración plasmaron esta fermosa imaxe.
venres, 6 de decembro de 2013
É O TELÉFONO 016 PARA DENUNCIAR OS MALOS TRATOS?
É o teléfono 016, para denunciar os malos tratos? Bos días. O meu empezou antes de que eu nacese, pois o meu pai foi o párroco de Padrón, que se aproveitou da miña nai facéndoa desgraciada para toda a vida. Sendo adolescente empecei a sentir o desprezo dos demais por ser filla de solteira e filla do cura; e descubrín a dura realidade da sociedade machista na que me tocara vivir. Quixen canalizar a miña melancolía en actividades artísticas e culturais, pero fun discriminada: aquilo levoume á soidade e á tristura, e empezaron a chamarme "a tola". Non podía resignarme a aquel mundo feudal onde os homes só permitían ás mulleres ser submisos esposas, condenándoas a permanecer sempre no fogar e a mercé da vontade do marido. Por iso, cando cumprín 19 anos decidín loitar contra o destino e escapei a Madrid coa miña tía e unha cuñada. Quixen formarme e converterme en escritora: pero tamén sufrín o rexeitamento dos círculos culturais restrinxidos aos varóns. E no meu desespero pasoume o que xurara que non me acontecería nunca: perdín a cabeza ante os afagos dun crítico literario, tamén galego, que me deixou embarazada. Tras moitos esforzos e presións conseguín que casase comigo, porque non estaba disposta a seguir viva sufrindo o calvario que tivo que pasar a miña nai, nin a que o fillo que levaba nas miñas entrañas sufrise o mesmo ca min: pero Manuel, que así se chamaba a persoa que se converteu no meu esposo, non accedeu a que a miña nai viñese á voda, nin a volver a Galicia ata despois do enlace, onde xa naceu a miña filla.
A miña vida co meu marido foi un continuo sufrimento: como deixei escrito, sempre lle tiven máis respecto que amor. Manuel pasaba longas tempadas fóra de casa, e por pudor e decencia evitamos que transcendesen as súas infidelidades. Como historiador e escritor converteuse en líder intelectual do chamado Rexurdimento, e utilizoume para os seus fins políticos: rouboume unhas poesías que eu escribira para desafogarme, e publicounas en Vigo sen o meu permiso: iso foi o ano 63, fai agora século e medio. En vista do éxito, usoume como referente do seu movemento galleguista, e esixiume escribir máis.Acompañeino unha tempada a Madrid, onde os meus escritos me proporcionaron un pouco de diñeiro. Pero por ser muller non me pagaban moito nin ben, e ás veces nin o facían: o propio Bécquer morreu en decembro de 1870 sen pagarme o acordado por un artigo que lle enviara para a Ilustración Española. Regresamos a Galicia e seguín escribindo, aínda que o meu costume de dicir as cousas claras me ocasionou problemas: un día un grupo de 200 seminaristas de Lugo apedraron a imprenta que publicaba o Almanaque de Galicia por aceptar unha colaboración miña na que criticaba a hipocrisía dalgúns relixiosos. Quixeron amedrentarme, pero non me asustei e seguín escribindo. A miña fama ía crecendo; pero os amigos do meu marido empezaron a criticarme, dicindo que todo o bo que eu publicaba mo escribía o: non concibían que unha muller puidese desenvolver unha actividade intelectual. E un día que publiquei Nel imparcial de Madrid un artigo relatando o inaceptable e machista costume chamado "prostitución hospitalaria", que aínda perduraba entón nalgúns lugares da costa galega, e que consiste en que os homes ofrecían aos mariñeiros que acollían nas súas casas o regalo de pasar a noite mantendo trato carnal cos seus esposas ou fillas, aqueles "rexionalistas" lanzáronse contra o meu dicindo que eu quería desprestixiar a Galicia difundindo mentiras. Indigneime, pero non puiden facer nada contra eles, porque non tiven o apoio de Manuel nin de ninguén.
Cando se produciu o meu falecemento, o meu marido destruíu algunhas das miñas cartas, e varios artigos e obras que eu conservara para que se publicasen, como a historia do meu avó José Castro. Mesmo despois de morta seguín sufrindo agravios daqueles homes, que manipularon a miña memoria e modificaron partes das miñas obras (borrando parágrafos feministas, ou críticas á Universidade de Compostela); tamén se afeccionaron a cambiar a ortografía das obras que escribín en galego, para publicalas nun galego oficial e frío que non era o que se falaba antes nin agora: xa non son as miñas palabras senón as súas. E como colofón, sufrín o infamante secuestro do meu corpo: porque eu fora enterrada no cemiterio de Iria, en Padrón, onde pedira expresamente descansar para sempre; pero seis anos despois do meu óbito aquel grupo de rexionalistas, co meu marido á fronte, perpetraron a exhumación e trasladáronme a un mausoleo que fixeran para min en Santiago, converténdome contra a miña vontade en musa e obxecto de culto da súa ideoloxía, a pesar de que eu renegara deles e deixara de escribir en galego como resposta á súa xenreira. Remata aquí a miña denuncia. Grazas por atenderme. Só lles prego que fagan o posible para que devolvan os meus restos mortais ao meu querido cemiterio de Padrón. Quero descansar en paz, sen que os homes me impoñan a súa vontade! Quero ver o mar! Son Rosalía Castro de Murguía: por favor: axúdenme!
Ánxela.
25 DE NOVEMBRO: CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO
Os de 3º asistiron á presentación dun traballo elaborado por Ánxela, e moi ben presentado. Volo presentamos en formato Dropbox para que poidades acceder a tódolos documentos.
https://www.dropbox.com/sh/8pw957p9nl3l9b9/laLuuL6-Ww/GALEGO
domingo, 24 de novembro de 2013
RELATO COLECTIVO
Co gallo de escribírmonos algo en contra da violencia de xénero, hoxe imos a experimentar e interaccionar entre nós. Empezamos entre todos a escribir un breve relato colectivo. Comezo o texto e o alumnado que queira pode seguir, ao final teremos un relato curto ou non, xa veremos, que será publicado neste blogue.
Podedes enviar as vosas continuacións ao enderezo de correo: normalizacioncprnsesperanza@gmail.com
Veña! Imos ver qué nos sae entre todas e todos!!!!!
COMEZO
Estaba sentado fronte a el. A mesa era ampla, e só había un cinceiro, pero que non se podía usar, a Lei o prohibía! qué estupidez! e para qué o poñían. Observaba en silenzo a faciana que o ollaba con rabia e mágoa. Non sabía qué fora dela, non sabía qué teria ocorrido. Só sabía que estaba aí, observado, analizado, só, afundido, confundido...
As lembranzas acodían á súa cabeza. Era de madrugada. O seu pelo negro ondeaba cal unha bandeira ao vento, ao son da música. Era preciosa! Preciosa...
FRASES CÉLEBRES EN CONTRA DA VIOLENCIA DE XÉNERO
A violencia é o medo aos ideais dos demais.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
Ollo por ollo e todo o mundo acabará cego.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
Desconfío da incomunicabilidade; é a fonte de toda violencia.
Jean Paul Sartre. 1905-1980. Filósofo e escritor francés.
A violencia é o último recurso do incompetente.
Isaac Asimov. 1920-1992. Escritor e bioquímico estadounidense.
A violencia crea máis problemas sociais que os que resolve.
Martin Luther King. 1929-1968. Relixioso estadounidense.
O que se obtén con violencia, soamente pódese manter con violencia.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
A violencia é medo das ideas dos demais e pouca fe nas propias.
Antonio Fraguas Forges. 1942-?. Humorista español.
O home naceu na barbarie, cando matar ao seu semellante era unha condición normal da existencia. Outorgar unha conciencia. E agora chegou o día en que a violencia cara a outro ser humano debe volverse tan aborrecible como comer a carne doutro.
Martin Luther King. 1929-1968. Relixioso estadounidense.
Quixese sufrir todas as humillacións, todas as torturas, o ostracismo absoluto e ata a morte, para impedir a violencia.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
Toda reforma imposta pola violencia non corrixirá nada o mal: o bo xuízo non necesita da violencia.
Leon Tolstoi. 1828-1910. Escritor ruso.
Os medios violentos darannos unha liberdade violenta.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
A espiral da violencia só a frea o milagre do perdón.
Juan Pablo II. 1920-2005. Papa da igrexa católica.
A violencia non é senón unha expresión do medo.
Arturo Graf. 1848-1913. Escritor e poeta italiano.
As antipatías violentas son sempre sospeitosas e revelan unha secreta afinidade.
William Hazlitt. 1778-1830. Literato inglés.
A tarefa que enfrontan os devotos da non violencia é moi difícil, pero ningunha dificultade pode abater aos homes que teñen fe na súa misión.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
A humanidade non pode liberarse da violencia máis que por medio da non violencia.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
Para unha persoa non violenta, todo o mundo é a súa familia.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
Juan Pablo II. 1920-2005. Papa da igrexa católica.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio. Ollo por ollo e todo o mundo acabará cego.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
Desconfío da incomunicabilidade; é a fonte de toda violencia.
Jean Paul Sartre. 1905-1980. Filósofo e escritor francés.
A violencia é o último recurso do incompetente.
Isaac Asimov. 1920-1992. Escritor e bioquímico estadounidense.
A violencia crea máis problemas sociais que os que resolve.
Martin Luther King. 1929-1968. Relixioso estadounidense.
O que se obtén con violencia, soamente pódese manter con violencia.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
A violencia é medo das ideas dos demais e pouca fe nas propias.
Antonio Fraguas Forges. 1942-?. Humorista español.
O home naceu na barbarie, cando matar ao seu semellante era unha condición normal da existencia. Outorgar unha conciencia. E agora chegou o día en que a violencia cara a outro ser humano debe volverse tan aborrecible como comer a carne doutro.
Martin Luther King. 1929-1968. Relixioso estadounidense.
Quixese sufrir todas as humillacións, todas as torturas, o ostracismo absoluto e ata a morte, para impedir a violencia.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
Toda reforma imposta pola violencia non corrixirá nada o mal: o bo xuízo non necesita da violencia.
Leon Tolstoi. 1828-1910. Escritor ruso.
Os medios violentos darannos unha liberdade violenta.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
A espiral da violencia só a frea o milagre do perdón.
Juan Pablo II. 1920-2005. Papa da igrexa católica.
A violencia non é senón unha expresión do medo.
Arturo Graf. 1848-1913. Escritor e poeta italiano.
As antipatías violentas son sempre sospeitosas e revelan unha secreta afinidade.
William Hazlitt. 1778-1830. Literato inglés.
A tarefa que enfrontan os devotos da non violencia é moi difícil, pero ningunha dificultade pode abater aos homes que teñen fe na súa misión.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
A humanidade non pode liberarse da violencia máis que por medio da non violencia.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
Para unha persoa non violenta, todo o mundo é a súa familia.
Mahatma Gandhi. 1869-1948. Político e pensador indio.
A violencia xamais resolve os conflitos, nin sequera diminúe as súas consecuencias dramáticas.
25 DE NOVEMBRO: CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO. DEFINICIÓN
«(...) "violencia contra a muller" enténdese todo acto de violencia baseado na pertenenza ao sexo feminino que teña ou poida ter como resultado un dano ou sufrimento físico, sexual ou psicolóxico para a muller, así como as ameazas de tales actos, a coacción ou a privación arbitraria da liberdade, tanto si se producen na vida pública como na vida privada» (Asemblea Xeral da ONU. Resolución 48/104, 20 de decembro de 1993).
«violencia por motivos de xénero é unha forma de discriminación no sentido da definición do artigo 1 da Convención e que a discriminación contra a muller é unha das causas principais de devandita violencia. Por outra banda, destaca que a violencia por motivos de xénero impide gravemente que a muller goce de dereitos e liberdades en pé de igualdade co home. A recomendación xeral N° 19 sitúa a violencia por motivos de xénero no marco dos dereitos humanos. Os Estados, os organismos do sistema das Nacións Unidas, as organizacións non gobernamentais e a sociedade civil, así como os investigadores e as mulleres individualmente utilizan este marco para previr e combater a violencia contra a muller e para mellorar a rendición de contas».
A principios da década de 2000, o Alto Comisionado das Nacións Unidas para os Refuxiados sinalou que a violencia de xénero podía catalogarse como unha violación dos dereitos humanos, e indicou que este flaxelo afectaba a mulleres, homes, nenos e nenas, aínda que son elas as que predominantemente son vítimas. Este organismo indica que é un tipo de violencia «que se dirixe en contra dunha persoa sobre a base do seu xénero ou sexo»,definición que é compartida por diversas organizacións internacionais, entre elas a UNICEF, a axencia europea EIGE —que asesora á Comunidade Europea e os seus estados membros en materias de igualdade de xénero—,The Women’s Health Council e o Departamento de Xustiza e Igualdade de Irlanda, a Corte Penal Internacional,o Consello Internacional de Organizacións Voluntarias ou Human Rights Watch.
Respecto ao Estatuto de Roma, cando fai referencia á violencia de xénero nos artigos 42(9), 54(1a) e 68(1), o término «xénero» debe entenderse exclusivamente como un término que se refire aos dous sexos, masculino e feminino, no contexto da sociedade» segundo o que sinala o artigo 7(3);así, a violencia de xénero:
«(...) engloba calquera acto perjudicial perpetrado en contra da vontade dunha persoa e baseado nas diferenzas de atribución social (xénero) entre homes e mulleres. Os actos de VX violan un determinado número de dereitos humanos universais protexidos polas convencións e os instrumentos internacionais. Moitas formas de violencia de xénero —aínda que non todas se consideran ilegais e actos criminais nas políticas e leis nacionais» (UNFPA, 2012).
OS MONICREQUES DE TANXARINA TEATRO
O alumnado de 1º Ciclo de Primaria, asistiu a unha presentación- representación do teatro de monicreques que realiza " Tanxarina teatro" no Verbum.
Viñeron encantados. Coñeceron Que é un títere? Como se move? Como fala? Que técnicas existen? Quen os manexa? Cal é a historia da Compañía Tanxarina?…
Fixeron un percorrido teórico cunha pequena introdución narrativa da historia da compañía: traxectoria,
espectáculos, anécdotas...Tipos de bonecos e formas de manipulación: títeres de luva, sombras
chinesas, marotes, marionetas de fíos...
Foi un percorrido sensorial e visual a través de pequenas historias do seu repertorio, contadas e faladas polos propios bonecos.
Déixovos as fotografías e un breve comentario dos tipos de títeres que coñeceron os compañeiros.
 |
| TÍTERES DE VARILLA |
 |
| PRESENTACIÓN |
 |
| MAROTES |
 |
| TÍTERES DE LUVA |
 |
| TÍTERES DE VARA |
  |
| TÍTERES DE MANIPULACIÓN DIRECTA |
UNIDADE DIDÁCTICA " O APALPADOR"
Achégase o tempo do Nadal, e o máis famoso carboeiro da Galiza está a piques de chegar. Para preparar a súa vinda, déixovos unha unidade didáctica da que podedes extraer colantes, colgantes para a árbore de Nadal, debuxos para poñer nas fiestras e moito máis. Non hai máis que pinchar nos enlaces.Desfrutade!
http://bit.ly/udapalpador
http://issuu.com/fartabria/docs/udapalpador
sábado, 16 de novembro de 2013
O APALPADOR
Imos empezar a prepararnos para a chegada do persoeiro máis entrañabel do Nadal
: O Apalpador. Recollemos este artigo de " Galicia encantada"
: O Apalpador. Recollemos este artigo de " Galicia encantada"Noite do apalpadoiro: O Apalpador e O Pandigueiro
| Xesús Taboada
Chivite refire o costume que denomina "a noite de apalpadoiro" e que
consiste en palpar o ventre das persoas na noite de fin de ano por ver se
comeron ou non para todo o ano que entra. Semellantes testemuños a este
procedentes de diferentes lugares da montaña de Lugo refiren o mesmo hábito, ou
rito, denominado "apalpadoiro" ou "apalpadoira" que se facía na noite de fin de
ano. Consistía en apalpar o ventre, sobre todo o de nenos e nenas, para saber se
comeron o suficente para que o ano que entra non sexa de fame, senón de
fartura. O investigador José André Lôpez Gonçâlez publicou en AGAL-GZ, Portal Galego da Lingua, no Nadal do ano 2006 un artigo titulado “O Apalpador. Personagem mítico do Natal galego a resgate” onde dá a coñecer unha serie de informacións procedentes de testemuñas das terras luguesas de Loúzara, O Courel e O Cebreiro recompiladas xa en 1994. Neste artigo dise que o Apalpador é un xigante, carboeiro que mora nas devesas, que usa boina, casaco esfarrapado e remendado, fuma en pipa, que se alimenta de bagas e xabaríns. O día 31 de decembro baixa da montaña e visita os nenos, despois de quedaren durmidos. Entón apálpalles a barriga por ver se están cheos ou se teñen fame. De teren a barriga chea, di: “Así, así esteas todo o ano “ e déixalles unha manchea de castañas. De ver que teñen a barriga baleira, non di nada, mais tamén deixa unha presada de castañas. Achega tamén José André Lôpez Gonçâlez cantigas recompiladas na mesma zona e que se usan para acalmar os cativos, excitados pola chegada do Apalpador. Jerónimo de Vicente, desde Ourense, achéganos estes versos “”que teño ouvido e que lle cantaban os pais ós seus fillos a noite que baixaba”: Hoxe é noite de Nadal, vaite ninín á camiña que vai vir o apalpador a palparte a barriguiña Recentemente, en datas previas ao Nadal de 2008 escoitamos no programa da Radio Galega dirixido por Xurxo Souto "Aberto por reformas" o testemuño de Miguel Losada quen facía referencia ao Pandigueiro, personaxe que na Terra de Trives acudía aos leitos dos nenos que se tiveran que deitar na Noite de Nadal co ventre baleiro. Segundo esta información os nenos tiñan que pedirlle leitiña con purgazos (castañas secas, cocidas) ao Pandigueiro por medio dun retrouso (que xa non lembra) e este baixaba da Serra da Cabeza Grande coas castañas e, ademais, podía levar xoguetes tallados en madeira cocida de amieiro. Chámese como se chame, segundo a procedencia das referencias, urxe unha investigación máis profunda sobre este personaxe que apalpa as barrigas dos meniños que non tiveron a sorte de comer a fartar na cea da noite de Nadal ou na de Ano Vello. Mentres, irémonos facendo eco das achegas que recibamos.
© Galicia
Encantada
|
|
BIBLIOGRAFÍA |
|
O BOSQUE DE LEVAS
O pasado xoves, o alumnado de 3º e 4º da ESO asistimos a visualización do filme " O bosque de Levas" baseado nunha novela homónima de Alfonso Álvarez Cáccamo publicada por Editorial Galaxia en decembro de 2002.
Conta a historia de Marcelo de Salas Gutiérrez de la Cruz, un madrileño, de profesión impresor, asasinado no garrote
vil en 1832, ó ser considerado
afrancesado e liberal, contrario ás ideas absolutistas e partidarias do rei Fernando VII.
Marcelo, ó morrer no garrote e non fusilado, como correspondería polos seus
delitos, converteuse nun espectro. Conserva o corpo e a alma, pero consérvase
nas tebras. Marcelo xa levaba tempo instalado na casa do narrador, Alberte, que
vive coa súa muller e tres fillos adolescentes. Ata que decide mostrarse para
solicitarlle axuda.
Tras moitos diálogos, algunha excursión e algunha discusión, Marcelo, que
sente devoción por moitos dos inventos do século XX, pero especialmente polo automóbil, ten un accidente co
Citroën de Alberte, tralo que
pasa unha época sen aparecer. Tras escoitar o himno de Riego aparece de novo, e Alberte decide
a axudalo definitivamente. Cun compañeiro de traballo, organiza un xuízo no que
se acusa a Marcelo de liberal e traidor á Patria, sendo condenado a ser
fusilado.
Narrado en primeira persoa, describe sobre todo os sentimentos e reaccións de
Alberte, pero tamén fala das sensacións de Lucía, a súa muller, e dos seus
fillos. Ten moito diálogo con Marcelo, e mesmo unha forte discusión sobor do
sentimento centralista dos madrileños.
A trama ten lugar entre 1996 e o entroido
de 1997. Desenvólvese en gran parte na casa
de Alberte (posiblemente un alter ego do escritor), en Panxón, con
visitas ó Baixo Miño, a Tui e mesmo a Portugal.
Pode considerarse unha traxicomedia, pois ten moitos aspectos divertidos, e
aínda que acaba cunha morte, acaba satisfactoriamente, pois cúmprese o desexo de
Marcelo, se ben a Alberte lle pesará moito a desaparición do seu amigo.
Despois de rematado o filme asistimos a un libro-video-foro co autor.
xoves, 14 de novembro de 2013
O MAGOSTO DA INFANTIL E PRIMARIA
Este ano, como tódolos demáis, celebramos a festa da castaña no polideportivo coa maioría de protagonistas do curso pasado, coa alta dun novo grupo, 3 anos, e a baixa doutro que marchou para a ESO.
Como cada magosto, as castañas e as asadoras comezan o rito desta actividade na que os nenos e nenas son acomodados para acoller o desexado "cucurucho",e unha vez que reciben o asado alimento dispóñense a investigar: cantas veñen?, están quentes ou non?, pero, veñen sen pelar?, e... máis cousas que vós, xa sabedes. Cando o degoiro amainou entón vén o bo, o tirabolos convértese en castaña e os mestres botamos a temblar...
Este ano a contenda foi en plan pacífica e ordenada.
Comezamos cos máis cativos
 |
Os seguintes xa están no terreo de xogo, as intencións son outras.
1º
2º
3º
4º
5º
Unha festa que cumpre co xeito da tradición e que non se rompa.
magosto, ata o ano que vén!!!
Actividades do magosto nas aulas
Tamén tívose en conta a proxeción da raíña deste mes nas aulas, coas distintas actividades e exposiccións nos corchogramas das distintas etapas, vexamos:
Infantil
1ºciclo primaria
2ºciclo primaria
3ºciclo primaria
Outras tradicións
REFRÁNS
- Auga en agosto, nin bo viño nin bo magosto.
- Polo Pilar as primeiras castañas has de asar.
- Polo San Martiño castañas e viño.
- Castañas polo Nadal saben ben e pártense mal.
RECEITARIO
CANCIONEIRO
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)